Przemoc rówieśnicza w klubie sportowym

Czym tak naprawdę jest przemoc rówieśnicza? Które z zachowań pomiędzy dziećmi i młodzieżą w klubie są przemocą? Jak zachęcać świadków do reagowania zamiast cichego przyzwalania?  I wreszcie, dlaczego dorośli dowiadują się jako ostatni, że takie zachowania miały miejsce w klubie sportowym? Na te pytania szukałam odpowiedzi w rozmowie z psychologiem Krzysztofem Rzeńcą.  Zachęcam Cię do jej odsłuchania.

Zacznijmy od pytań zadanych we wstępie.

Czym jest przemoc rówieśnicza?

Pojęcie bullying może dla Ciebie brzmieć tajemniczo. Jest to słowo, które coraz częściej funkcjonuje w potocznym użyciu –  jednak jeśli nie pracujesz na co dzień z ludźmi, to jest spore prawdopodobieństwo, że się z nim nie zetknąłeś. Bullying, czyli dręczenie. To negatywne fizyczne lub werbalne zachowania skierowane i wymierzone w konkretną osobę. O bullyingu mówi się, gdy zachowania są intencjonalne, czyli nie są przypadkowe, powtarzają się i występuje nierównowaga sił pomiędzy sprawcą a ofiarą. Oznacza to, że sprawca zawsze jest silniejszy i posiada przewagę, niekoniecznie fizyczną.

W rozmowie z cyklu Czas na MENTALSTEPS psycholog Krzysztof Rzeńca wymieniał jeszcze jeden czynnik składający się na bullying – dręczenie odbywa się praktycznie zawsze przy udziale świadków, którzy mogą być zarówno realni, jak i wirtualni. Wirtualni, czyli jacy? Może to być każda osoba, która zobaczy post w sieci, zalajkuje go, prześle dalej do koleżanki lub go udostępni.

Które z zachowań pomiędzy dziećmi i młodzieżą w klubie są przemocą?

Jak wyglądają zachowania, które możemy uznać za bullying (czyli są intencjonalne, powtarzające się, występuje przemoc, nierównowaga sił)? Mogą to być drobne rzeczy, które powtarzają się przez dłuższy czas. Mogą one wydawać się też z pozoru drobnymi rzeczami, które składają się na szerszy obraz. 

Wyobraź sobie, że przychodzisz do pracy, w której współpracownicy pomijają Cię przy przywitaniu, później nie ma akurat dla Ciebie miejsca przy pracy w ważnym projekcie, w trakcie dnia słyszysz kilka nieprawdziwych, oceniających komentarzy na temat swojej pracy i wyglądu, a na koniec dnia ktoś zabiera Twoje rzeczy z biurka i gdzieś je chowa.  Każde z tych zachowań wyjęte z kontekstu może nie wydawać się takie straszne, w końcu może faktycznie byli lepsi do pracy przy projekcie, schowanie rzeczy było niewinnym żartem, a tych komentarzy nie ma co wyolbrzymiać. Ale teraz wyobraź sobie, że doświadczasz tego regularnie, np.

• zabierania i chowania rzeczy z szafki w szatni
• wyśmiewania sylwetki zawodnika / zawodniczki
• wyśmiewania sprzętu, stroju zawodniczego
• obgadywania
• namawiania innych do olewania Cię
• udostępniania innym niekorzystnych zdjęć
• pomijania Cię przy przywitaniu i pożegnaniu w klubie
• wykluczania
• komentarzy „ale tu śmierdzi” wypowiedzianych kolegów, którzy mijają Cię, gdy siedzisz na ławce.

Jak zachęcać świadków do reagowania zamiast cichego przyzwalania? I wreszcie: dlaczego dorośli w klubie dowiadują się jako ostatni, że takie zachowania miały miejsce w klubie? Podczas Czasu na MENTALSTEPS wraz z Krzysztofem Rzeńcą próbowaliśmy odpowiedzieć na te pytania. Jeśli po obejrzeniu stwierdzisz, że chcesz i potrzebujesz więcej wiedzy, ciekawią Cię krótko- i długoterminowe konsekwencje nękania, to webinar „Co cię nie zabije… – bullying i jego konsekwencje” będzie dla Ciebie przydatny.

Jeśli interesuje Cię ten temat i chcesz dowiedzieć się więcej o tym jak wspierać młodego sportowca zachęcamy Cię do zapoznania z naszym nowym e-bookiem!

---

O autorce